Uwalnianie przykurczu Dupuytrena

Przykurcz Dupuytrena jest chorobą tkanki łącznej, w której dochodzi do bliznowacenia w obrębie rozcięgna dłoniowego. Rozcięgno dłoniowe jest włóknistą strukturą rozciągającą się od podstawy dłoni w przedłużeniu mięśnia dłoniowego długiego w kierunku palców. Znajduje się ono pod skórą i tkanką podskórną. Chroni delikatne pęczki naczyniowo-nerwowe i mięśnie przed uciskiem. Przyczyna przykurczu Dupuytrena nie została jednoznacznie ustalona. Dużą rolę odgrywa tu przede wszystkim czynnik genetyczny oraz tryb życia prowadzony przez chorego.

• wiek powyżej 45 roku życia
• płeć (8 na 10 pacjentów to mężczyźni),
• pochodzenie z północnej części Europy,
• cukrzyca,
• palenie tytoniu,
• nadużywanie alkoholu

Dolegliwość ta dotyka głównie mężczyzn po 45 roku życia i w zaawansowanym stadium choroby mocno ogranicza funkcjonowanie w życiu codziennym. Istotą schorzenia jest postępujące włóknienie rozcięgna dłoniowego, które powoduje przykurcz zgięciowy palców– najczęściej serdecznego i małego oraz zaburzenia ukrwienia w obrębie ręki.

Zmiany te są spowodowane nadmierną produkcją kolagenu (białka budulcowego w naszym organizmie znajdującego się między innymi w tkance łącznej), z której zbudowane jest rozcięgno dłoniowe jak i podeszwowe (na podeszwie stopy).

Stosowane są różne techniki operacyjne w przebiegu choroby Dupuytrena. Leczenie chirurgiczne to tak zwany złoty standard, czyli najpopularniejsza i najskuteczniejsza droga postępowania w tym schorzeniu.

• Aponeurotomia otwarta – polega na wykonaniu kilku drobnych nacięć z których usuwane są bliznowate pasma. Zabieg może być skuteczny tylko w przykurczach mniejszego stopnia.
• Fasciotomia – bardziej zaawansowana metoda, podczas tej operacji chirurg wykonuje nacięcie w ręce i chorych palcach, a następnie usuwa znajdującą się pod skórą pogrubiałą tkankę łączną.

Już po operacji powinien ustąpić ból nocny dłoni. Następnego dnia po zabiegu lub w dniu operacji pacjent może swobodnie wstać z łóżka, poruszać się samodzielnie i może zostać wypisany do domu. Szwy zdejmowane są po 10-14 dniach od zabiegu. Do tego czasu należy przyłożyć starań, by dłoń nie była opuszczana w dzień i w nocy.

W ramach rehabilitacji już od drugiego dnia po operacji należy zacząć ruszać palcami, na tyle, na ile pozwala opatrunek. Jest to bardzo ważne ze względu na to, aby nie doszło do sztywności palców i zapobiega to powstaniu obrzęku dłoni. Należy pamiętać również, aby ćwiczyć łokieć i bark.