Leczenie niestabilności stawu skokowego

Niestabilność stawu skokowego najczęściej rozwija się w konsekwencji urazu i stanowi częste powikłanie tzw. skręceń kostki. Jej przyczyna może wynikać z całkowitego przerwania ciągłości więzadeł, a także może być wynikiem nieprawidłowego wygojenia się więzadła w nadmiernym wydłużeniu. W wyniku niestabilności stawu skokowego dochodzi do częstych skręceń stawu, a nieleczona niestabilność prowadzi do przedwczesnej choroby zwyrodnieniowej stawu, która ma nieodwracalny charakter. Objawami tego zwyrodnienia są przede wszystkim:

• ból i tkliwość w obrębie stawu skokowego, stopy i kolana (na skutek zmienionej mechaniki kości strzałkowej po urazie),
• uczucie mrowienia palców stopy na skutek aktywnych punktów spustowych m. strzałkowych oraz uszkodzenia włókien nerwu strzałkowego,
• ból stawu w trakcie wysiłku,
• krepitacje w stawie skokowym.

W przypadku dużych niestabilności stawu skokowego zaleca się zabieg operacyjny. Polega on na szyciu więzadeł w uszkodzeniach ostrych lub w przypadku niestabilności przewlekłych rekonstrukcję więzadłową z wykorzystaniem przeszczepów. Sam zabieg w naszej klinice trwa zaledwie do 2 godzin.

• całkowite zerwanie więzadeł przebiegające z ostrą niestabilnością stawu skokowego, która zaburza biomechanikę i uniemożliwia powrót do normalnej aktywności,
• nawykowe skręcenie stawu skokowego, którego nie udało się wyprowadzić leczeniem zachowawczym,
• przewlekłą niestabilność mechaniczną ze zwyrodnieniem stawu skokowego, gdy leczenie zachowawcze nie przynosi oczekiwanych przez pacjenta efektów.

Rehabilitacja
Postępowanie po zabiegach leczących niestabilność stawu skokowego zależy m.in. od zastosowanej techniki operacyjnej i każdorazowo jest dostosowywane personalnie do potrzeb pacjenta. Najczęściej stosuje się lekką półsztywną ortezę stawu skokowego zabezpieczającą mechanizm inwersji stawu skokowego i ograniczającą jego ruchomość. W tym okresie pozwala się na częściowe obciążanie stawu. Odstawienie ortezy następuje z reguły już po okresie 2 tygodni. Ćwiczenia rehabilitacyjne bierne, czynno-bierne, a także czynne rozpoczyna się najwcześniej jak to możliwe, najczęściej już na dobę od zabiegu.